Ik ben de zoon van een immigrant, geboren uit een gemengd huwelijk; halfbloed zei men vroeger. Mijn vader is Chinees geboren in Klaten op Midden Java, voormalige Nederlands Indië. Voor het koloniale bestuur stonden Chinezen hoger op de maatschappelijk ladder dan Javanen. Mijn grootvader was lokaal leider van de Chinese bevolkingsgroep en dankzij die positie mocht mijn vader in Nederland te studeren. Het werd de Universiteit van Leiden en medicijnen. Afgestudeerd en gespecialiseerd in het nieuwe vakgebied van de reumatologie, trouwde hij in 1944 met een Hollandse vrouw, de dochter van de burgemeester van Schiedam. Mijn moeder is deels opgegroeid in Suriname, waar haar vader hoge functies bekleedde in het koloniale bestuur o.a. als waarnemend gouverneur. Behalve een opvoeding die paste bij rang, stand en milieu van haar vader, hebben haar Surinaamse jaren haar een brede maatschappelijke belangstelling gegeven én de gave zich te kunnen handhaven onder alle omstandigheden en om te gaan met mensen uit allerhande culturen en milieus.

Natuurlijk waren de verwachtingen van mijn ouders hoog gespannen voor hun eerste kind. Verschillen voortkomend vanuit ieders eigen achtergrond, dwongen mij te kiezen, zo ervaar ik dat nu terugkijkend. Zo koos ik meer voor de artistieke ambities van mijn moeder, dan de wetenschappelijk weg van mijn vader. Ik uitte dat door een periode lang te weigeren rijst te eten; ik verbond dat met de afkomst van mijn vader. Grappig genoeg bleef ik wel smullen van de Indische lomboks en tjabé rawits, niet vermoedend dat die voorkeur perfect past bij de chili-pepers etende Mexicanen.

Echt kiezen, heb ik nooit gedaan. Steeds wist ik loyaliteit aan mijn beider 'roots' te combineren met kiezen voor een eigen weg, in mijn persoonlijke en ook in mijn werkende leven. Daarmee heb ik ongetwijfeld bij sommigen een zwevende indruk achtergelaten. Ik kan dat nu zeggen omdat ik het gevoel heb, voor het eerst, echt mijn eigen weg te kiezen. Het is dan niet zo gek als zoon van een immigrant, weer verder te emigreren. Maar wel in het volle besef en dankbaarheid dat Nederland, het land waar mijn vader zijn thuis vond, ook mij volop de gelegenheid heeft gegeven dezelfde keuze te maken. En, wellicht nog belangrijker, mij de bagage heeft gegeven en ervaring laten opdoen om uiteindelijk een andere keuze te maken.